ما را خبر آمد که جدایی نادر از سیمین اسکار گرفت. از آنجایی که مشغله های ما بیشتر از پرداختن به این سبزیهایی است که آمریکاییها و آمریکازده ها برای هم خرد میکنند زیاد محل ندادیم، اما چون دیدیم این خبر موجبات تألم خاطر برخی از فرهیختگان از جمله همین رفیق شفیقمان را فراهم آورده است پس برای تسکین دل ایشان هم که شده چند سطری برای این موضوع قلم زدیم.
اولا از نظر ما اسکار و گلدن کلوپ و هزار و یک جایزه دیگر از این دست همگی تعارفاتی است ارباب و رعیتی بین خودباختگان و اربابشان امریکا. بگذارید دلشان خوش باشد.
دوما ما شنیدیم که یکی از این آمریکاییهای بوووق افاضه کرده است که این فیلم خیلی خوب اوضاع داخلی ایران را نمایش می دهد. در جواب افاضات این بوووق ما میفرماییم: آنها که ما را میشناسند، که هیچ، آنها هم که نمیشناسند دو حالت بیشتر ندارد: یا میشناسند و خودشان را می زنند به آن راه یا واقعا نمی شناسند، باز دسته اول که هیچ، اما دسته دوم: اگر هنوز روی این کره خاکی واقعا آدمهایی باشند که ما را نمیشناسند، آنها حتما همین بدبختهای آمریکایی هستند، همین بدبختهایی که همه خبرها را با سانسور و دروغ به خوردشان می دهند، همین بدبختهایی که کشورشان زیر بار فساد اقتصادی و فساد اخلاقی خم شده است، خب اینها اگر بخواهند با فیلمی مثل جدایی نادر از سیمین کشور ما را بشناسند، مطمئن باشید بسیار مشتاق میشوند که از مملکت خودشان فرار کنند و بیایند کشور ما! میفرمایید چرا؛ خب معلوم است چیزی که در آن فیلم نشان داده هر چند دروغی است برای وطن اما باز هم با تمام سیاه نمایی هایش داد میزند که اوضاع داخلی ایران بسی بهتر است از اوضاع داخلی امریکاست.
لبّ کلام اینکه: عزیزانم بد به دل راه ندهید هیج اتفاق خاصی نیفتاده است. یک امریکازده ای یک کاری کرده است یک بوووقی برایش کف زده است. همین، تمام شد و رفت!
By Ashoora.ir & Night Skin
نویسندگان
پیوندها
آرشیو مطالب
سایر امکانات
لوگوی دوستان
