پاسداری یعنی چه؟ یعنی نگهبانی ازمرزهای یک محدوده. حال ما چند نوع پاسدار و نگهبان داریم؟ بستگی به مرزها دارد که از چه جنسی باشند. مرزهای معنوی مثل مرزهای دینمان اسلام و مرزهای جغرافیایی که اگر حفظ شود امنیت ما تامین می شود. وقتی امنیت تامین شد فرهنگ رشد می کند. به خصوص فرهنگ دینی و اسلامی.

پس ما دو نوع پاسدار داریم: 1- پاسدار مرزهای دین مثل روحانیون، معلمان، مبلغان و محققان، می شود همان اوالوالالباب و اهل علم قرآن که در قبال جامعه وظیفه دارند. 2- پاسدار مرزهای جغرافیایی مثل ارتشی ها و سپاهیان.

حالا امام حسین(ع) جزء کدام نوع هستند؟ پاسدار مرزهای دین بودند.اسلام با "نه" ایشان نفس گرفت. چرا؟ چون وقتی زمامدار مسلمین بی دین به ظاهر مسلمان باشد جامعه را به گند بی قیدی می کشاند. امام حسین(ع) هم یک "نام" دارند. یک معروفیت: ابن رسول الله. چه زیباست "نام" فدای اسلام شود. وسیله ای برای نجات حق باشد. در جامعه ای که عده ای یزید را امام زمان خود می دانند و حرکت ایشان را خروج بر امام زمان.

حالا جالب است که در هر دو نوع پاسداری خون داده می شود. پاسداری از مرزهای جغرافیایی زیر مجموعه پاسداری از دین است و گرنه آن پاسدار باید فراری باشد چون ایدئولوژی و علتی برای کارش ندارد.

پس یک پاسدار در درجه اول باید پاسدار مرزهای قلبش باشد. مبادا بیگانه وارد شود. اگر این فرد در مسیر پاسداری اش کشته شود شهید است.

نوشته شده در شنبه 91 تیر 3ساعت ساعت 7:39 عصر توسط سیده فاطمه| نظر