آن شب ،ضجه ی فرشتگان عرش را می لرزاند.

آن شب ماه دوست داشت که از درد شهادت او خود رابه زمین بکوبد و خاک بر سر بریزد.

آن شب ، فرشتگان می خواستند که سر به دیوار نیستی بکوبند تا از این حزن در دامن فنا بیفتند .

آن شب چشمان فرزندان فاطمه از الماس های یتیمی پر بود.

نوشته شده در یکشنبه 91 فروردین 20ساعت ساعت 9:35 صبح توسط سیده فاطمه| نظر