حتما شنیده اید که« القلب حرم الله». قلب خانه خداست ما اگر برای خدا بیشتر از خویش ارزش قائل باشیم اول خانه او را می تکانیم بعد خانه خویش!!
این بخش از خطبه223نهج البلاغه تقدیم دلهایتان باشد که تکانی بخوریم!!!
 «اى انسان چه چیز تو را بر گناه جرأت داده و در برابر پروردگارت مغرور ساخته و بر نابودى خود علاقه‏مند کرده است آیا بیمارى تو را درمان نیست و خواب زدگى تو بیدارى ندارد  چرا آنگونه که به دیگران رحم مى‏کنى به خود رحم نمى‏کنى چه بسا کسى را در آفتاب سوزان مى‏بینى بر او سایه مى‏افکنى یا بیمارى را مى‏نگرى که سخت ناتوان است، از روى دلسوزى بر او اشک مى‏ریزى، امّا چه چیز تو را بر بیمارى خود بى تفاوت کرده و بر مصیبت‏هاى خود شکیبا و از گریه بر حال خویشتن باز داشته است در حالى که هیچ چیز براى تو عزیزتر از جانت نیست چگونه ترس از فرود آمدن بلا، شب هنگام تو را بیدار نکرده است که در گناه غوطه‏ور، و در پنجه قهر الهى مبتلا شده‏اى...»