بسم الله...
.
البته این از ریشه غلط است

اصل درستی نیست

اما واقعیت همه ما آدم ها همین است!

محبت هایمان حد و اندازه دارند،

مقصودم این محبت های رایج خانوادگی و دوست و فامیلی نیست!

اینکه خیلی طبیعی است! آدم یکی را بیشتر می خواهد یکی را کمتر، دل است دیگر...!

مقصودم اما دقیقا محبت های مقدس مان است!

محبت هایی مثل محبت به خدا، محبت به اولیای خدا...

اگر کلهم نور واحدند! پس چرا امامهایمان برای ما با هم فرق می کنند؟!

چرا از امام رضا به آن طرف چند دقیقه طول می کشد تا حساب کنیم کدامشان چندمین امامند و کدام یک پدر است و کدام یک پسر؟

چرا حتی اسامی و القابشان را هم درست نمی شناسیم؟

راستی چرا بین این نورهای واحد اینهمه فرق می گذاریم؟

برای ایشان که محبت ما فرقی نمی کند! این عدم شناخت و این کم محبتی ها در اصل از بیچارگی خودمان است...

راستی که چقدر امام نشناسیم ما...