تا حالا روی این جمله فکر کردی که چه معنایی از آن بر می خیزد و بال و پرش را در فضای ذهن می گشاید؟ به نظرم می رسد از آن قسم(و رب الکعبه) یقین حضرت به رستگار شدنشان ، علم و یقینشان به درستی مسیرشان آشکار می شود. این که راهشان به رستگاری ختم می شود.ایشان در طول زندگی شان رضایت خداوند را مد نظر داشتند تا آنجا که می فرمودند روزی برایت عیدست که در آن گناه نکنی . پس ایشان کمال و رستگاری را در بندگی خداوند می دیدند. شادی و خوشحالی را در اطاعت خداوند می دیدند. این جمله را در چه حالی بیان فرمودند؟ در حالی که ضربه ابن ملجم بر فرق ایشان فرود آمد. بر این که راهشان راه خداست که شک نداشتند و گویا می دانستند که این ضربه به کشته شدن می انجامد. کشته شدن در راه خدا می شود همان شهادت. پس شهادت را رستگاری می بینند. پس شهادت، فوز (رستگاری، خوشبختی ) است. "رب الکعبه" ، یاد آور لحظه تولد ایشان است که در کعبه صورت گرفت. انگار خدا می خواهد با این وقایع به ما بگوید که علی از خدا جدا نیست. کعبه قبله ماست. نشان اتحاد ماست. ما باید به دور او بچرخیم. علی باطن کعبه است. پس علی باطن قبله است. یعنی نشان اتحاد مسلمین باید علی باشد. آیا در قبله باید اختلاف داشته باشیم؟ هر کدام از ما باید به سمتی که دلمان می خواهد نماز بگذاریم؟ تولدش در خانه خدا.زندگی اش در مسیر خدا. شهادتش در خانه خدا.من علی را خدا نمی دانم . از خدا هم جدا نمی دانم. نماز، بی قبله ولایت، چه از آب در می آید؟ یاعلی
By Ashoora.ir & Night Skin
نویسندگان
پیوندها
آرشیو مطالب
سایر امکانات
لوگوی دوستان
