سعیده خوبم! سلام...
آن روز که سفره دلت را پیش من باز کردی فهمیدم دل خودت هم راضی به این چیزها نیست اما چه می شود کرد گاه خود آگاه و گاه ناخودآگاه از دستت بیرون می رود...
برای پاسخ دادن به تو خیلی فکر کردم... جوابهای زیادی هم توی ذهنم آمد... اما هر چه نگاه کردم دیدم برای سوال تو پاسخی بهتر از « حضرت مادر س » نمی شناسم...
عزیزم! گفتی گاهی حتی خودت هم از رفتارت با همسرت راضی نیستی...!!
راستش برای جهاد در خانه، یعنی همان خوب همسرداری کردن هیچ الگویی بهتر از بی بی س نمی شناسم...
حتما این سخن امیرالمومنین ع را شنیده ای که مضمونش این است: من هر گاه وارد خانه می شدم فاطمه س تمام دردها و رنج ها و ناراحتی های مرا می زدود...
این روزها که امیرالمومنین می فرمایند یعنی همان روزهای صدر اسلام... همان روزهایی که هر روزش یک جنگ داشت و هزار و یک درگیری... هزار و یک فقر و بیچارگی برای مسلمانان... حالا این بانو چطور رفتار می کند که مرد خسته از جنگش – آن هم نه هر جنگی، جنگ های سخت و تن به تن- مرد رنجور از فقر و گرفتاریهایش- آن هم نه هر فقری، فقری سخت و همه گیر، فقری عجیب که دانه خرمایی را بین یک لشکر تقسیم می کرد!!-  حالا این مرد وقتی وارد خانه می شود انگار نه انگار همین الان پشت همین در بار سختی ها و رنج ها روی شانه اش سنگینی می کرد... انگار نه انگار حتی توی همین خانه هم پر از فقر است... می دانی که گاهی توی خانه مولا حتی قرص نانی حتی دانه خرمایی نبود...
حالا بی بی س چطور رفتار می کند که مولا ع آرام می شود؟! انگار بی بی دقیقا مصداق این آیه است: خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها... خدا خودش توی قرآنش فرموده زن مایه آرام جان مردش است...
راستی بهتر از بی بی س می شود خانومی را برای شوهرش یافت؟!
بانویی که هرگز از همسرش خواسته ای نداشت مبادا زیر بار نتوانستن شرمنده شود... بانوی که حتی میان تمام دردها و رنج ها هم تبسمش برای « علی » گم نمی شد.... بانویی که پهلوان عالم با او آرام می شود... اصلا انگار بی بی س پیش نگاه امیرالمومنین که بود همینطور سکینه و آرامش می ریخت روی دل مولا ...
خواهش می کنم بحث معصومیت را وسط نکش... درست است بی بی س معصوم بود اما باور کن همسرداری بی بی س حقیقتا هنر بود بی هیچ دخلی به معصومیتش...
گفتی گاهی سر مسائل کوچک با همسرت قهر می کنی!... گاهی هم قهر می کنی چون مثلا می خواهی خودت را برایش لوس کنی!!...
باز خوب است خودت اقرار داری سر مسائل کوچک قهر می کنی!!...
قهر... اصلا این واژه را دوست ندارم... حتی واژه اش نازیباست چه رسد به حقیقتش... به نظر من قهر آرامش آدم را می گیرد حالا خدا نکند کسی که قهر کرده عزیز دلت باشد...
سعیده عزیزم! همسرت با تو همراه شده تا با تکیه به تو با دلی آرام مثل یک مرد جلوی مشکلات بزرگ زندگی باایستد حالا تو سر مسائل کوچک پشتش را خالی می کنی؟! این بود همراهی تو؟! دست مریزاد!! ببخشید اینجا کمی لحنم تند شد ولی خواستم از روی محبتی که به تو دارم تلنگری بزنم...
گفتی گاهی هم مثلا می خواهی خودت را لوس کنی!!.... اول بگو ببینم لوس کردن یعنی چه؟! لابد منظورت عزیز شدن است؟!
یعنی واقعا با قهر کردن آدم عزیز می شود؟!
دوباره برگردیم به خانه پر مهر مولا...
در تمام دنیا هم که بگردی... عزیزتر از بی بی س، زنی را برای همسرش پیدا نخواهی کرد... بی بی س با قهر کردن اینهمه برای مولا عزیز شده بود؟! اصلا چیزی به اسم قهر توی زندگی بی بی س معنی می داد؟!
می دانی یکی از هزار اسم بی بی س « عاشق » است؟! ترکیب عربیش توی ذهنم نیست! نمی دانم معشقه بود؟! یک چیزی شبیه این!! به هر حال معنیش عاشق بود...  بس که بی بی س عاشق مولا بود... می دانی که نام های بی بی س را خدا رویش گذاشته... حالا یک بانو چقدر باید عاشق همسرش باشد که حتی خدا هم اسم عاشق رویش بگذارد؟؟!!...
از قدیم گفته اند عاشق عیب و خطای عشقش را نمی بیند.... اصلا آدم بدون عیب نمی شود... اصلا بدون عیب آدم نمی شود!! حالا تو می بینی و قهر هم می کنی؟!
هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن... این آیه را چند هزار بار خوانده ای؟! آدم خطای همسرش را می پوشاند، رفع می کند... نه اینکه قهر کند!!
سعیده عزیزم! نکند یادت رفته است که تو باید حوای مهربان آدمت باشی؟! حوایی که فقط با یک چیز قهر است با « قهر »!! نکند یادت رفته است که تمام زیبایی ها و مهربانی ها و لبخندهایت باید برای همسرت باشد؟! آن وقت به من بگو بین اینهمه زیبایی و خوبی تو قهر کجا جا می گیرد؟!
سعیده ام... تو را می شناسم ... می دانم که می توانی بهترین همسر دنیا باشی... فقط باید کمی حواست را بیشتر جمع کنی... فقط باید نگاهت بیشتر دنبال بی بی س باشد... دنبال الگوی زیبایت...
قلب مهربان تو بزرگتر از این حرفهاست... با قهر، قهر کن... برو حوای مهربان آدمت باش... یا به قول حضرت آقا: بروید با هم بسازید...
عزیزم! ببخش که زیاد حرف زدم بس که برایم عزیزی، بس که خوشبختیت برایم مهم است...
سعیده جان! دعا میکنم زیر سایه عنایت اهل بیت ع خوشبخت دنیا و سعادتمند آخرت باشی و با همسرت همسفر باشی تا بهشت...
                                               رفیق همیشگیت: ملیحه سادات

 

پ.ن: سعیده یعنی خوشبخت، این نام استعاره ای از همه دختران مهربان ایرانی است هر کس دلش خواست این نامه را خطاب به خودش بخواند...
  

نوشته شده در پنج شنبه 91 خرداد 25ساعت ساعت 9:10 صبح توسط ملیحه سادات| نظر