بسم الله الرحمن الرحیم

شوهر خوب

شما فکر می­کنی شوهر خوب نصیب کی می­شه؟

اصلا شوهر خوب کیه؟؟

اگه ازاونایی که از ازدواجشون راضین بپرسی نشانه­های شوهر خوب چیست فکر می­کنی چه جوابی به شما می­دن؟

شاید هرکی طبق اصول و معیار خودش که برای ازدواجش مشخص کرده بوده و به مشترک مورد نظرش دسترسی پیداکرده جواب بده. ممکنه یکی بگه: شوهر خوب شوهریه که مهربون باشه، با صداقت باشه، نماز خون بود بود نبود نبود حالا شرابم خورد اشکال نداره.پول زیاد مهم نیست. مهم اینه که ما در کنار هم خوشبخت باشیم. البته باید یه ماشین و یه خونه حداقل داشته باشه. با ایمان باشه ... (حالا اگه ازش بپرسی با ایمان یعنی چی، بهت بگه یعنی چشمش دنبال ناموس مردم نباشه!)

ممکن هم هست یکی بهت بگه: شوهری که هرجا من دلم بخواد برم بهم گیرنده. خسیس نباشه. هفته­ای یه بار باهم بریم کوه. اهل مجردی راه رفتن و رفیق بازی نباشه. به لباس پوشیدن من ، به موها و آرایش من، به دوستای من ، به روش زندگی من کاری نداشته باشه. خشک مقدسم نباشه.(حالا خشک مقدس یعنی چی؟ از نظر این فرد یعنی این که با این که عروسی مختلط باشه و با پسر عمو و همکلاسی و پسر همسایه بگم بخندم و دست بدم و... مخالفتی نداشته باشه!)

یکی هم درگوشی بگه: کسی که نمازشو اول وقت بخونه،اونم فقط تو مسجد،حتی اگه مهمون براش اومد. کسی که دعای ندبه و کمیل و سمات و غسل جمعه و نماز اول ماه و روزه دوشنبه پنج شنبه اش ترک نشه.(حالا همین آدم که اینقدر گیر مستحباته ممکنه گاهی برای ایجاد صمیمیت با جاری و خواهر و ... کمی در امور زناشویی طرف مقابل فضولی بکنه.)

خسته می شوی . بیزار و بی خیال از همه دارندگان شوهر خوب، کنج دلتنگی اختیار می­کنی و زانوی حیرانی را بغل می­گیری. بعد روحساب "الهی و ربی من لی غیرک" (خدایا! هیچ کسی جز تو برایم نیست، یعنی تو کس و کار منی، تو بگو من چی کار کنم!) سر تسلیم را بر سجدگاه "چاکرتم خدا" می گذاری. قلبت سجاده. خونت، گواه "حیرونتم خدا،من کسی نیستم." نبضت، فریاد "عاشقتم خدا،می خوامت خفن." اشکت، ندای"ام من یجیب المضطر اذا دعا و یکشف السوء" .(آیا کسی هست که جواب کسی رو که درمونده و کمک می خواد رو بده و بدی رو برطرف کنه؟)

همه اسباب لوس بازی آماده است...

سر از سجده بر­می­داری و فهرست قرآن را می­نگری. به ذهنت می­رسد :

شوهر خوب کسی است که خدا را از یاد نبرد، تمام حمد و ستایش را مخصوص خدا بداند نه مخصوص رییس اداره. چون لباس عیب و اسرار مرا بپوشاند. عیسی­سان احترام مادرش را نگه دارد. یوسف صفت، عفیف باشد و به هر عشوه و نگاهی رو نکند. موسی صفت، به فکر مظلومان باشدو حامی حقوق آنان چه زن باشند چه مرد. در برخورد با خانم ها، مواظب قلب خویش باشد. کار را عار نداند و مسئولیت­پذیر باشد. لقمه حلال چوپانی بهتر از دربار اشرافی فرعون و بی خدایی و ظلم به مردم. چون نوح صبوروبا استقامت. چون علی (ع) پاک، فداکار، نمازخوان، انفاق کننده و صالح. چون ابراهیم، نسبت به مسائل جامعه­اش بی­تفاوت نباشد. چون اصحاب کهف حاضر باشد برای حفظ دینش هجرت بکند و سختی بکشد. خلاصه، نمی­تواند چون فاطمه (س) خیر بسیار باشد ولی می­تواند شرنباشد. 

دست توسل را در مقابل می­گشایی:

خدایا، همسری برایم قرار ده که یارم باشد برای اجابت تو.

 

نوشته شده در یکشنبه 90 اسفند 28ساعت ساعت 3:23 عصر توسط سیده فاطمه| نظر