یادش بخیر! انگار همین دیروز بود که مدام به هم یاد آوری می کردیم:6 ماه دیگه مونده,2 ماه مونده,1 هفته دیگه,3 روز دیگه! و بالاخره اینم گذشت.

28 بهمن 90,عصر جمعه ,کنکور کارشناسی ارشد.

همه,به جز طیبه در دانشکده ی علوم پایه ی دانشگاه فردوسی امتحان دادیم.

فقط خدا میدونه که چقدر گفتیم و خندیدیم.دریغ از داشتن یه کم استرس! رتبه های اول کنکور رو بین خودمون تقسیم می کردیم و تازه بعضی وقتا دعوامونم می شد که نخیر,فلان رتبه مال من بود,من از اولشم گفته بودم.بچه هایی که از دانشکده های دیگه اومده بودند,هم,چنان به ما نگاه می کردند که عاقل اندر سفیه!

تازه محض ریا اینم بگم که قبل از امتحان رفتیم دسته جمعی یه وضوی جانانه هم گرفتیم و با توکل به خدا سر جاهامون نشستیم.

امتحانم بد نبود.یعنی حداقل واسه کسی مثل من که مفید 2 ماه بیشتر نخونده بود خیلی هم خوب بود.

حالا قراره اوایل خرداد نتیجه ها بیاد.فقط خدا می دونه که چی میشه؟

روز بعد از کنکور بچه ها مهمون منزل ما بودند.دور هم نشستیم و کلی از خاطرات دوران دانشجویی گفتیم و خندیدیم.بعضی خاطره ها انقدر جالب و خنده دار بود که از خنده هامون دیگه نزدیک بود سقف خونه بیاد پایین!

نامه ای که شب قبل برای بچه ها نوشته بودم رو هم براشون خوندم.همه تو سکوت مطلق بهش گوش دادند و بعدشم هم حسابی برام کف زدند!

چقدر دلم می خواست زمان رو تو همین لحظات نگه دارم.ساعت حدود 3 ظهر بود که بچه ها یکی یکی خدافظی کردند و رفتند.از همه اول ترم ملیحه سادات خانوم رفت,که کلی هم ازش دلخور شدم.آخه نه که اون وقتا خانوم واسه یه نشریه قلم می زدند و اون روزم از قضا اعضای نشریه جلسه داشتند,دیگه نمی شد که ایشون نباشن!!

البته با اصرار زیاد من,طیبه,فاطمه تقوی,فاطمه مقدسی و سمیه رو نگه داشتم.ساعت 7 شب, وقتی که که اونا هم رفتند,دیگه همه رفته بودند.همه ی اونایی که 4 سال تموم در کنارشون قشنگترین لحظات زندگیمو گذروندم.

آخ که چه حس غم و حسرت عجیبی همه ی وجودمو در بر گرفته بود.اونا می رفتن وانگار که هر کدومشون یه تیکه از قلب منو با خودشون می بردن!

خدایا چه جوری می تونم تو رو به خاطر تمام لحظات این دوران قشنگ,دوستی با چنین دوستان پاک و با صفا,آرامشی که در زندگیم جاریه و ... شکر کنم؟

خدایا به خاطر همه چیز,به خاطر همه ی چیزهای داشته و نداشته ام,شکرت.

شکر که خالقی چون تو دارم....

نوشته شده در سه شنبه 91 اردیبهشت 19ساعت ساعت 9:24 عصر توسط پونه| نظر