چه زيباست عارفانه هايت! اشک را بر ديدگان جار مي کند و ذهن را تصويري مي بخشد بهشتي و همراه مي سازد با روياهايت؛ گويا آنجا بودم وقتي اذن مي خواستي از رسول خدا
گويا آنجا بودم وقتي اذن مي خواستي از علي مرتضي
و بودن با علي يعني بودن با تمام ملائکه و حتي به از آن

من نيز نوشتم اما نه به زيبايي دلنوشته هاي تو... ديدگانت را مي طلبد و زلال نگاهت را تا شايد زلال گردد نگاهم چون نگاهت