سلام ما به حسين و علي اصغر او

امير عشق که گهواره بود سنگر او

رضيع داده خدايش نشان سربازي

صغير برهمه پيدا مقام اکبر او

شکفت لاله عصمت به روي دوش حسين

چو تير حرمله آمد به سوي حنجر او

مجال گريه نبودش که خنده کرد علي

حسين مات از حال گريه آور او

گرفت خونش و بر اوج آسمان پاشيد

که پيک تسليت آمد زپيک داور او

کنار خيمه به خاکش سپرد و امضاء شد

کتاب سرخ شهادت به خون اصغر او

ارگ چه پيکراو را به خاک پوشيدند

به شهر کوفه سرش را به نيزه ها ديدند

سيدرضا مويد