پيام

ساعت يك و نيم
91/6/5

+ *فيد دلتنگي* نَفَس هاي دنيا هرم جهنمند انگار! زفير مي کشند ميان سينه و شعله برمي آورند تا عمق جان! نفسي که تسبيح باشد اما، چه روان ميان سينه و آسمان آمد و شد مي کند... يادش بخير لحظه هاي نابي که *تسبيح* نفس مي کشيديم و با هر دم و بازدم ميان سينه پر مي شد از ذکر... حالا انگار که از بهشت يکباره آمده باشي وسط بيابان...بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْع‏... نفس ها تنگ است و گلوگير...!!

بشارت هودر 91/7/4

يادش بخير ماهي که حتي خواب هايش نور مي پاشيد توي دامن سجاده ها... دنيا اما حتي بيداريش پر از غفلت است و تاريکي...! راستي که از جنس دنيا نبود ميهمان ِ پاکي که آمد و خيلي زود رفت... نفس ها تسبيح بود! با هر دم و بازدمي، چشم ها ستاره مي شد و چهره ها خورشيد! خواب هم عبادت! بيدار که مي شدي نگاهت نور مي پاشيد ميان دامن آسمان!

جاي زمين و آسمان عوض شده بود انگار!! حالا فرشته ها از آن بالا ستاره ها را نشان ِ هم مي دادند و از درخشش زمين پر از شوق مي شدند!

يادش بخير... * دلم براي رمضانم تنگ شده...*

لايك براي جناب وضو با مي...