اولش که با شوق خاص شروع ب خوندن کردم ديدم باز حرف از کفتر و دونه و ايناست يه ذره افسوس خوردم و با اکراه خوندم ولي از وسط متن اون روي سکه پيدا شد و به نحو خيره کننده اي غافل گير شدم
خيلي عالي بود
مخصوصا *انا* که عصاره اين متن بود