پونه عزيزم سلام... نوشته سرشار لطف و مهرت رو خوندم...
يادم هست وقتي تو دعاي مجير تعبير سبحانک يا رفيق تعاليت يا شفيق رو خوندم بهت پيام دادم... چقدر اين تعبير برام ناب بود و چقدر لذت برده بودم که به خدا يه همچين تعبيري رو ميگه... بهت گفتم پونه تو هم براي من رفيقي يه رفيق شفيق....
قبل از دفاع حس خوبي نداشتم، استرس نداشتم ولي همينکه استاد راهنما هنوز نيومده بود، در سالن دفاع بسته بود، بچه ها نيومده بودن... حس بدي بهم القا ميشد... تا اينکه تو اولين مهمون دفاعم اومدي و چشم من روشن شد به چهره مهربون رفيق شفيقم.... تو تمام حساي خوب دنيا رو ريختي تو دلم... دفاع خوب من به خاطر حضور قشنگ تو و انرزي اي که بهم دادي بود....
راست گفتي عزيزم من اينجا دوستان نابي دارم دوستاني که مثل تو پر از مهر و لطف و صفايند...
پونه جانم چي بگم که خيلي برام عزيزتر از اوني که بشه بيانش کرد...
تو هميشه همراه و شفيق و مشوق مني...
تو چيزي فراتر از يه رفيقي... تو خواهر خوب مني... به داشتنت افتخار ميکنم و خدا رو هزار مرتب شکر ميکنم...
حضورت تو جلسه دفاعم مايه مباهات من بود